If you obey all the rules you miss all the fun

De Top 2000 is inmiddels een typisch Nederlands fenomeen dat jong en oud verbindt waarin we elkaar vinden in de muziek. Met songs die al bestonden voordat de jeugd überhaupt was geboren of die ouders leren kennen via hun kids.

10 jaar geleden schreef ik het volgende op mijn website: ‘Kinderen, en zeker jongere kinderen, leven en handelen voornamelijk vanuit hun gevoel. Ze voelen derhalve haarfijn aan of de handelingen en woorden van een volwassene vanuit het hoofd of het hart komen. Kinderen kennen de angsten van volwassenen niet en kunnen zich nog verwonderen, ze durven nog te dromen, vragen te stellen, zijn nog onbevangen.’
Met deze woorden in mijn achterhoofd luisterde ik naar het nummer ‘School’ van Supertramp: ‘Don’t forget your books, you know you’ve got to learn the golden rule. Teacher tells you stop your play and get on with your work.’ Hoe haaks staat dit op bovenstaande alinea?!
Toen dit nummer in 1974 werd geschreven was dit de algemene consensus en opvoedstijl. Gehoorzamen was een groot goed, de volwassene was ‘de baas’, dat dit voor Supertramp niet vanzelfsprekend was, blijkt uit de volgende regels: ‘ What are they trying to do? Make a good boy of you. Do they know where it’s at?’, vragen zij zich vervolgens terecht af.
Bijna 50 jaar later is dit nummer nog steeds actueel; de Johnnie-too-goods lijken nog altijd een streepje voor te hebben, jongeren die uit het gareel lopen vinden we over het algemeen maar lastig. Tegelijkertijd verbazen we ons over hun wereldbeeld of gebrek aan zelfredzaamheid.
Hoe komt het toch dat we willen dat er binnen de lijntjes wordt gekleurd en dat creativiteit wordt ondergewaardeerd? Voor mij wel een thema aangezien ik graag grenzen opzoek, zo ook het zelf ontdekkend vermogen van mijn kinderen veelvuldig heb gestimuleerd. Hoezo toch?
Laatst op een borrel werd mij dit spontaan duidelijk toen ik het volgende kaartje trok: ‘If you obey all the rules you miss all the fun.’ Het zit in mijn genen, als kind uit een groot gezin moest je toch wat om op te vallen dus rebellie werd mijn strategie. Niet altijd even succesvol gezien de strafregels of huisarrest, het heeft me zeker verder gebracht al was het alleen maar omdat voor mij niet alles bij voorbaat vanzelfsprekend is. And yeah, I’m coming along!

Volg ons en like ons
Geplaatst in Actueel. Bookmark the permalink.

Je kunt niet reageren.